Vrijwilligerswerk

Zo de eerste dikke week vrijwilligerswerk zit er alweer op, met z'n ups en downs. Per tweetal zijn we bij een NCP (de pre-school waar we vrijwilligerswerk doen) ingedeeld, het ene groepje dicht bij de lodge waar we verblijven, de ander wat verder weg. Ik moet wat verder rijden, wat opzich niet erg is, alleen hebben we hier de afgelopen week behoorlijk wat pech mee gehad. De eerste dagen hadden we geluk dat we naar de NCP werden gebracht door een begeleider van hier, maar al snel moesten we het zelf met het openbaar vervoer gaan regelen. Om het nog wat moeilijker te maken, moeten we ook nog overstappen op een bepaalde bus, die slechts 1x per uur gaat, dus die mag je niet missen. Vol goede moed gingen we de eerste dag op pad. Het eerste busje die we moesten hebben, zijn daadwerkelijk gewoon lokale mensen die een busje hebben en die naar ieder mens toeteren die langs de weg loopt. Als je in het busje wilt, steek je je hand op en stopt het busje voor je. Voordeel; je kan elk moment en overal een busje nemen waar je ook bent, nadeel; je stopt werkelijk voor elk mens dat langs de weg staat als je eenmaal in het busje zit, heb je geen idee hoe lang het ritje gaat duren en hoe vaak het busje gaat stoppen. Als je pech hebt, stopt het busje ook nog even bij een marktje en gaat de bestuurder vervolgens gewoon 'eventjes' 10 minuten lang boodschappen doen. Komisch om mee te maken, maar niet altijd erg prettig. Daarom moeten we die tijd altijd extra inrekenen in de ochtend en hebben we inmiddels ons geduld goed op de proef gesteld, 'swazitime' noemen ze dat hier.
Dus nadat we met het eerste busje op de goede overstapplek waren aangekomen, hebben we een uur gewacht op het goede busje (die wel vaker 45 min te laat komt, swazitime) maar na een uur hebben we toch maar de begeleider gebeld. Wat bleek, het goede busje rijdt de rest van de week niet meer. Fijn.. En nu. Uiteindelijk zijn we door de begeleider naar de plaats van bestemming gebracht en even later ook weer opgehaald. Helaas hadden we dus nog maar 30 minuten over om te spelen met de kinderen bij de NCP. Helaas, maar het is niet anders. De rest van de week zijn we met een andere bus gegaan, maar helaas kwam deze bus pas zo laat, dat we vaak maar maximaal een uurtje bij de NCP hadden. Ook al was dat uurtje steeds erg leuk, we hoopten dat het de week erna toch wat beter zou gaan worden, aangezien we hier toch voor het vrijwilligerswerk zijn gekomen!

In de middagen hadden we echter meer geluk, met elke dag een andere activiteit op de planning. De basis van de siswati taal hebben we inmiddels onder de knie, een nieuwe NCP in aankomst hebben we met zijn allen erg mooi geverfd, inclusief de dagen, maanden, jaren, getallen, tekeningen etc op de muur. Ook zijn we naar de kinderafdeling van een ziekenhuis geweest waar we de kinderen hebben verwend met ballonnen en snoepjes. Een mooie ervaring, dan zie je pas hoe goed wij het hier in Nederland hebben! Een klein jochie die net geopereerd was, werd gewoon midden in de gang verder geopereerd, omdat er blijkbaar wat complicaties waren. Verder lagen de kinderen met zijn allen in een grote zaal met alleen een bed ter beschikking. Gelukkig hebben we ze even aan het lachen kunnen maken. Verder zijn we nog naar een marktje geweest met allemaal supermooie handgemaakte spulletjes en zijn we uit geweest bij een lokale bar.

In het weekend zijn we altijd vrij en kunnen we leuke dingen inplannen. Afgelopen weekend zijn we met de hele groep (14 man) naar een natuurpark geweest met een prachtig uitzicht. Wat heeft Swaziland mooie natuurgebieden. De dag erna stond actie op het programma; ziplinen door de bergen van Swaziland, wat een kick, slingeren aan een touw door de bergen van Swaziland. Filmpjes met de gopro zijn gemaakt, maar krijg ik helaas niet op internet. Even geduld dus, ze komen over 2,5 maand..;) Ook zijn we nog naar een marktje geweest en heb ik 's avonds met 2 Nederlandse meiden nog wat gedronken bij een barretje. Daar werden we spontaan vergezeld door een hele groep Afrikanen, dat was een leuke ervaring. Helaas zat het weekend er daarna alweer op!

Afgelopen maandag hebben we het visum voor Mozambique aangevraagd en zijn we naar een waterval geweest, lekker een chilldagje gehad.
Helaas ging de pech daarna gewoon weer verder, er werd verteld dat de goede bus naar de NCP weer zou rijden, dus vol goede moed gingen we dinsdag op pad. Helaas zonk de moed in de schoenen na weer een uur wachten op een bus die weer niet kwam en uiteindelijk zijn we omgekeerd en terug naar de lodge gegaan, geen vrijwilligerswerk voor ons die dag. Na goed overleg hadden we dus maar besloten om gister (woensdag) de taxi naar de NCP te nemen. En gelukkig ging dat perfect. We kwamen op tijd en hebben 3 uur lang kunnen helpen, helpen met lesgeven, het eten klaarmaken en de kinderen vermaken. Hopelijk gaat het vanaf nu zo en kunnen we ons steentje daar bijdragen.

Ook probeer ik een steentje bij te dagen door financieel wat dingetje voor de NCP te kopen. Na goed overleg met de lerares, kreeg ik een hele waslijst mee, onmogelijk om allemaal te doen, maar inmiddels zijn de eerste schriften, posters en witte blaadjes aangeschaft en ga ik binnenkort op pad voor de rest.

En wat we in onze vrije tijd doen? Chillen! Zwemmen! Zonnen! Kaarten! Cocktails drinken! Hiken naar de top van de berg! (Met als beloning een fantastisch uitzicht over Swaziland en veel spierpijn de dag erna) En nog veel meer leuke dingen om de tijd hier met zijn allen zo optimaal mogelijk te benutten! Want wat hebben we het leuk met zijn allen. Groetjes!!!